De ondraaglijke droefheid in de doffe ogen

van de verzorgster die bidt ‘nee, geen vierde keer’

we vertrouwden erop, dit kan toch niet meer?

De ondraaglijke droefheid in het smartelijke gelaat

van de dochter die haar vader moest begraven

de langverwachte redding die de belofte niet kon staven

De ondraaglijke droefheid in de ontgoochelde stem

van het kind dat het deed voor oma en ieder ander

overdonderd door de leugens van Frank en Alexander

De ondraaglijke droefheid in de gefrustreerde toon

van de uitverkorenen van het Rijk der Vrijheid

wie gelooft nog dat de derde leidt tot meer blijheid?

De ondraaglijke droefheid in het stille zijn

van de QR-lozen in deze onwerkelijke wereld

voor immer gebrandmerkt en gelabeld

De ondraaglijke droefheid in het gepijnigde lijf

van de onfortuinlijke kerngezonde jongeman

slachtoffer van een duivels big pharma plan

Alle droefheden dalen op mijn zielen neer

meesters van een lijf dat weg wil uit dit zijn

in het hier en nu blijven doet me zoveel pijn

Kristien Luyckx